زردی پائیز..

شاید برای فهمیدن فلسفه پائیز یه عمر هم کافی نباشد اما این مانع اندیشیدن و لذت بردن از آن نمیشود..

پائیز بیش از هر فصل دیگری ذهن مرا به خود مشغول میکند

این توجه و تامل همیشه واسم سوال بود

چرا احساسم رو درگیر میکنه و منو بی قرارخود میکند

چرا روحم رو مجنون میکنه .‌.

مث دریایی منو مواج میکنه که مدام به ساحل معنا یورش ببرم..

تجربه ی  عاطفی من ارتباطی به این فصل نداشته که با آمدن پاییز خاطره ای رو برای من تداعی کند..

اصلا حسی که در من به راه می اندازه فراتر از عشق و حس دوست داشتن است..

یه حس متفاوت..

حسی که اصالت مخصوص به خود را دارد که میخواد منو به یه جایی وصل کنه  هر چه انتظار میکشم

و گوش جان میسپارم...

میدانم پشت این حس و شور، خبریه..

نمیدانم شاید هنوز آماده نیستم که به حریم آن، راهم دهند..

ادامه دارد..