شاید خیلی از داشته های ما از جنس انرژی باشد و چون ملموس نیست

گاهی مساوی با هیچ به نظر بیاد

دور از دسترس به نظر بیاد
محال ...

اما نه اینطور نیست بلکه مستلزم یک فرایندی است

که به ماده تبدیل شود.

انرژی صورتی از ماده است
شبیه به یک یاخته..

تو باید تغذیه اش کنی تا تکثیر شود و کم کم تبدیل به

توده شود و در ادامه به انسجام برسد باید مدام مراقبش

باشی چون علائم حیات آن ضعیف است و می تواند خیلی زود

به حالت اول باز گردد

گاهی آرزو و تمنایی سال ها میان انرژی و ماده شدن پاندول وار

در حال رفت و برگشت می ماند

حتی فکرش را نمی کنیم که چه اندازه قادریم  که در تحقق

آرزوها و تمناهای خود دخالت داشته باشیم

کریستفر_مورلی میگه

هر روز چیزی رو بخون که هیچکس دیگه نمیخونه؛

به چیزی فکر کن که کس دیگه ای بهش فکر نمی کنه

و کاری رو بکن که هیچکس جرات انجام دادنش رو

نداشته باشه.

منم به توصیه اش عمل کردم

ترا می خوانم

و به تو فکر می کنم

و با جرأت ترا دوست دارم

همه ی ما یه فرق هایی باهم داریم

اما همیشه فقط یک نفر متوجه این فرق و تفاوت

می شود

کسی که دیوانه وار دوستت داشته باشد.

خاطره ها

    مسکن

        زخم های روزمره گی

                                             هستند