: دلم برای نوشتن تنگ شده..

خب پس چرا نمی نویسی؟

تنها جایی که نوشتن بهم می چسبید..وبلاگم بود

بود..؟ینی چه؟

گفت :علی مجبورم کرد حذفش کنم

آخه چرا؟

میگه ینی چه که از زندگی مون می نویسی ..تازه همه ی خواننده هات زن هم نیستند چه معنی

داره که ...

بش گفتم خب می نویسم  ورود "آقایون ممنوع"

میگه مسخره م میکنی ..و منو مجبور کرد که وبلاگ رو حذف کنم.

عجب ..مگه خودش هم بلاگر نیست؟؟

گفت چرا هست

مگه  خواننده های خودش همه مرد هستند..ینی این دسته بندی رو اونجا رعایت کرده..

گفت نه ..خواننده هاش مخطلته..

تو با این موضوع مشکلی داشتی..؟

گفت : نه به هیچ عنوان..

.

.

گفتم  یه مدت بگذره باش حرف بزن ...اکه بخای من حاضرم باش حرف بزنم...

قبلا هم  دیده  و شنیده بودم که بعضی وبلاگ نویسی  خود رو از اطرافیان خود پنهان میکنند..معمولا خانم ها

بیشتر..تووی  وبلاگ یکی از دوستان هم که البته آقا هم هست خونده بودم که وبلاگ نویسی رو از خانمش

پتهون کرده...

شترسواری که دولا دولا نمیشه..

گفت تو از هفت دولت آرادی و نمیتونی این حساسیت ها رو درک کنی..

نه اصلن هم اینطور نیست  اما فکر میکنم میشه علت حساسیت ها رو  شناسایی کرد و منطقی یه چیرایی رو

روشن کرد

  گفت : خب اگر طرفت منطق خودش رو داره چی...

این چه منطقیه که وبلاگ نویسی رو برای خود موجه میکند اما برای دیگری رد میکند. .

اگه بابای من اینطور فکر میکرد تعجبی نداشت ..اما از شوهر تو بعید بود..

تو که از نزدیک با خانواده ی من آشنایی و  تفکرشون  هم کاملا  امروزی نیست  و رگه های تعصب و سنتی

رو هم دارند اما من این پنهون کاری ها رو ندارم من فکر می کردم قشری که کاربر اینترنتی شده خیلی از

لحاظ فکر روشن شده..

بهر حال صورت تازه ای از روابط  برای ما تعریف شده  و یادگرفتیم تفکیک جنسیتی نکنیم چون روابط وقتی بر

مبتای احترام باشد . قطعا حد و مرزها هم رعایت میشه و این تمرین در دراز مدت حتی به زندگی اجتماعی و

روابط حقیقی مون گسترش پیدا میکند.

ادای ادمای روشن فکر رو درآوردن و مصرف کننده مدرنیته  بودن بالاخره یه خروجی باید داشته باشد

کمترینش اینه که یکدیگر رو بعنوان یه انسان ببینیم و حق و حقوقی برای هم قائل بشیم و از نکاه های

شخصی کنده بشیم

چرا باید تحت فشار یکدیگز مجبور به پنهان کاری یا دورغ گویی شویم  بجاش یادبگیریم چطور روابط سالم

داشته باشیم و مدیریتش کنیم...