شاعرانه های پاییزی..

 و من

-بی تو-

چه تنها قدم میزنم پاییزم  را

و برگ ها چه زیرکانه سکوتم را درهم مبشکنند.

ثانیه ها چه بی رحمند

وقتی لحظاتم را به چار میخ می کشند

پاییز به وهم بهار برپا می کند

جشن هولی ،

تا به دام اندازد هر که دلباخته...