پایان سی و یکمین بازی های المپیک

سریال پریا رو قطع کردن،  که مسابقه کشتی رضا یزدانی را با حریف  ازبکستانی اش رو  پخش کنند تا به خودم

اومدم دیدم  کشتی گیر ما در 30 ثانیه اول مغلوب حریف خود شد...اونقدر ناراحت شدم که شوکه شدم...

راستی ما به چی باختیم..

به غرور و تکبر مون...

به کمبود امکانات

به اختلافات درون تیمی...

.

.

الانم که در حال تماشای افتتاحیه هستم..و مشتاقانه منتظر ورود کاروان اعزامی کشور عزیزم هستم...

اما ظاهرا آقایون تشخیص دادن  کاروان اعزامی ضرورتی نداره در اختتامیه  المپیک ریو شرکت کنند...

واقعا شادی و جشن بین المللی ضرورت نداره...!!!!

چرا تردید..

دقت کردم وقتی میاد طرفت...بهش راه نمیدی

.

.

وقتی تو به سمت او کشیده میشی ..حال نوبت اوست

که راه ندهد..

معنای این کارا چیه؟

چرا تکلیفت رو با خودت روشن نمیکنی..

+ نمیدونم ...انگاری یه ترس درونیه..

نمیدونم حس میکنم هر دومون دلمان میخواد این حس

زیبای دوست داشتن رو باهم زندگی کنیم..اما...

_اما چی؟

+ اما همان ترس موهوم ناشی از واقعیت های زندگی مون و موانعی

که به آن واقفیم...

_یا رومی ،روم باش یا که زنگی زنگ...و تردیدت رو حل کن...

تردیدهایی که فرصت های زندگی رو می سوزاند.

برای تو

واژه چه سرکش و وحشی

به خیالم می برد یورش

به پا می خیزد خاطره

باز لحظه های گریزان را

می کشد به بند...

صاعقه می زند بر تارک شب های من

نوید باران عشق دارد

ببار ای باران..

شاید که همسفرباران شوم.

"عشق " مالیخولیای محبوب من

                                                                                                                                                           

کتاب مجموعه داستان  "مالیخولیای محبوب من " از هشت قصه تشکیل شده است

که تم اصلی  هفت قصه آن زندگی زنانی ست که ترک شده اند و تنهایی  خاطرات خود

را مرور میکنند گویی توان دوباره برخاستن و از سر گرفتن زندگی رو ندارند زن های که

عشق آنها روضعیف و ناتوان میکند ...

راستتش تکرار حرمان و رنج شنکجه آور هجران تهوع آور است . و چندباری از ادامه ی خوانش

کتاب منصرف شدم و دقایقی آنرا کنار گذاشتم...اما خیلی زود پشیمان می شدم .

آخه از اضافه شدن یک کتاب نیمه خوانده ی دیگر به قفسه ی کتاب  بیزار بودم...

 داستان تجربه  های  تلخی که شاید بعضی از ما ، آن را زیسته ایم ولی چگونگی مواجه ی با آن رو

نیاموختیم  و یک عمر با مرور خاطرات جریان زندگی خود را متوقف کردیم..را روایت می کند.

خانم بهاره رهنما کتاب رو تقدیم به دخترش و دیگر دخترکان سرزمین خود کرده و در ادامه

گفته " که نمی دانم آرزو کنم روزی عاشق بشوند یا نشوند.."

به نظر من عشق اتفاق زیبایی است که معمولا هیچ شناختی از آن نداریم و همه تعریف هایی که ازآن

شنیده ایم در حد تجربه های فردی بوده ، اما من فکر میکنم این تجربه  می تواند  ما رو به خودشناسی  برساند.

و ما رو توانمند تر کند..

درسته مرور خاطرات  قهرمان هر قصه تلخ بوده  اما نمیتوان منکر آن شد و باید قبول کرد که معنا

وجه دیگر تلخی است و شایدبهتراست در کنار مرور خاطرات  یاد بگیریم چگونه قوی شویم و از چالش های

عاطفی خود عبور کنیم...

از میان قصه های کتاب،  داستان  "فلامینگو "را بیش از بقیه دوست داشتم...

باران عزیز سپاس از هدیه زیبا و دلپذیرت

عشق یادت نرود

وقتی هنوز بتوان دوست بداری..

وقتی هنوزم  غیر از خانواده ات

کسان بیشتری رو به دلت راه بدهی...

وقتی هنوزم چیزای هست که توجهت رو به خود

جلب کند تا بهانه ای برای دوست داشتن

زندگی  شوند...

ینی  عشق را به یاد داری

آفتابی که غروب ندارد...

++امروز بی هوا حالم خیلی خوبه دلم میخواست این حال خوش رو با همه جهانیان مخصوصا تو تقسیم کنم...