مراقب حال دل خود باشیم

میدونی صبح که از خواب بیدار شدم از اینکه باز چشمانم  روشنایی اتاق و روز را می دید خداروشکر کردم

بعد فکرم به سمت آدما رفت که چرا دیگر نمی توانند حس خوب دهنداشکال کار کجاست از دریافت من بوده

یافرستنده ی آنها...

بیشتر حس بد القا می کنند

خب پس با این حساب فرستنده و گیرنده ها سالمند ..شاید بهتره قبول کنم

که هر دو حس را دارم و فرستنده فقط عامل جوشش آن می شود

در واقع ما در یک نقطه انطباق با هم روبرو می شویم

وپس تنها او نیست که این حس را به تو بخشیده تو هم در آن واحد آمادگی داشته ای یا در حال ارسال آن

فرکانس بوده ای‌..

اگر آدم های محیط پیرامون ما دیگر حس خوب نمی دهند تقصیر فقط به گردن آنها نیست مهم نیست که کدام

اول این شعاع نامرئی را ارسال یا دریافت کرده

مهم این است که بدانیم هر دو سهیم هستیم و از سرزنش و دوری کردن پرهیز کنیم

و اول از خود بپرسم آیا من هنوز می توانم حس خوب ببخشم یا حس خوب القا کنم

آیا  دیدن و شنیدن و همنشینی با من خوشایند است ؟

حس های خوب یکدیگر را بیدار کنیم