.. جایی برای
.. جایی برای

.. جایی برای

شخصی

یه آغاز دیگر...

جان ز قطیعت برست دست طبیعت ببست

                                      قلب ضلالت  شکست لشکر ایمان رسید..


قطیع ینی گله گوسفند یا رمه و البته شاخه شکسته ای

که از درخت شکسته و جدا میشود توصیف مولانا ازرابطه ی

تن و جان خیلی جالب ست.

می فرماید جان در موسم رمضان از ازدحام  همه ی لذت های

تن خلاص می شود مانند گوسفندی که از گله جدا می شود و

با روزه داری انسان ، دست طبیعت را که با خوردن و نوشیدن

و لذت ها ، انسان رو وابسته خود کرده می بندد

خیلی جالب است که چه راه استغنایی پیش پای انسان  قرار

می دهد وقتی شما به چیزی در حد خوردن و نوشیدن نیاز

نداشته باشید طبیعت دیگر ارباب شما نخواهد بود بلکه

اسیر اراده ی شما خواهد شد...

حرفای آقای دکتر باعث شد به این فکر کنم که وقتی با یک

وعده غذا در طول روز می توانیم ادامه ی حیات بدهیم...

آن همه حرص و  ولع در سایر ایام برای چیست..

آیا همه اش برای لذت جویی ست...به چه قیمت..چرا این

لذت ها در این ماه رنگ می بازد...

ماه رمضان فرصتی میشود تا به قابلیت های خود پی می بریم.


ماه آفرینشِ جان مبارک باشد.




نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد