از دوستی می پرسم حالت چطوره؟

میگه بد نیستم..

میگم : این بد بودن ینی چی..؟ اگه بد نیستی پس حتما خوبی دیگه...؟

میگه بدنبال حال خوبم...

من نمیدونم این حال خوب کجاست که همه به دنبالشند اما پیداش هم نمیکنند...

به خدا همین دور براست...خیلی نمیخواد جای دوری برید...

همین که اول صبی یه دوست مجازی بهت صبح بخیر میگه...

همین که یکی واسه احوال پرسی زنگت میزنه..

همین که دوباره چشمت به طلوع مهر و آبی آسمان روشن میشه

.

.

بازم بشمارم ...بقیه را خودت بشمار..

زنگ زده میگه دختر کجایی..من زنگ نزنم ..تو نباید یه زنگی بزنی سراغی بگیری..

تا اومدم جوابش بدم اومد تو حرفم..

نمیدونی یه روز صداتو نشنوم انگار یه چیزی گم کردم...

نادر دو سال از من کوچکتره اما برعکس همه خواهر برادرا که پشت سر هم میان

ما از همان بچه گی رابطه ی خوبی داشتیم یه رفاقت قشنگ دوستداشتنی..

واسم خیلی جالب بود که بگه شنیدن صدایم تا این حد واسه او دلپذیر بوده..حال خوب ینی این..

.

.

وقتی گرفته باشم داداش کوچیکه دستش رو روی شانه ام میزاره و  میگه چته؟؟

نبینم گرفته باشی و تا منو نخندونه...دست از سرم برنمی داره..به این میگن یه حال خوب..

این رابطه ها دوسره...البته به این معنا نیست که فقط در ازای دریافتی ..ماهم فقط ببخشیم...نه

گاهی یه لبخند ...یه نگاه مهربان..یه خدا قوت به همکار گفتن..بهمین ساده گی  میتوان حس های

خوب را بخشید و خواهید دید چطور مثل یه بومرنگی باز به خودت برمیگرده...

پس حواستون باشه که چه حسی به زندگی میبخشید چون بازخورد داره..

من هنوز بلد نبستم وقتی حالم خوش نباشد بگم حالم خوش نیست. اصلا نمیتوانم حال بدم رو به

زبون بیارم.اگه بگم خوب نیستم باید منتظر سیل سوالات باشم...

سیل سوالات متداول  و آزار دهنده ای  که اصلا دلم نمیخاد جواب بدم...

خیلی وقتا حال بد رو احساس میکنیم اما بجای یافتن دلیلش بیشتر میخواهیم ناله و شکوه

کنیم که من از آن متنفرم...این به این معنا نبوده که حال دیگرون را نفهمم یا اینکه پای

درددل کسی ننشینم ..

قطعا همه ما روزهای بدی داریم و گاه لازم میشه درباره اش حرف بزنیم  اما شنونده ی

خوب و مناسب رو باید یافت و با هر حس کوچک بدی و هر ناخوشی..ادای آدمای مصیبت

دیده رو در نیاریم..نمونه اش را دارم که همیشه ی خدا ناراضی ست...

همه روزهایتان طلایی..