وبلاگ نویسی یا...

بلگفا بهوش آمد اما دوستی مرا به یاد نداشت و این ینی همه ی آنچه رشته بودم پنبه شده..

از همه مهمتر لینک دوستان و وبلاگ های مفید پرید...

اولش ناراحت شدم اما دیدم بی جهت خود را نیازارم بهرحال بی احتیاطی از منم بوده و  این

پیش بینی را باید از قبل می کردم و یک کپی بر میداشتم. .

حالا از دست رفتن نوشته ها به کنار چطور دوباره به دوستان مجازی دسترسی پیدا کنم...

کاش آدرس یا شماره تلفنی از اونها بود

باز جای شکرش باقی است که با مهربانو جان در ارتباط بودم و تعدادی از دوستان را از طریق او

میشد پیدا کرد..

یکی از دوستان مشترک پیشنهاد داده که عضو گروه تلگرام بشیم

راستش بدم نیومد اما عضویت تووی گروها ینی فرت و فرت پیام اومدن است صدای اعلانش

یه طرف ،خواندنش یه طرف ..مفید باشد یا نه...و کلی باید وقت صرف پاک کردنش بگذاری...

از فضای تلگرام هم خوشم نمیاد حالا اگر تووی واتس آپ بود یه حرفی...

از طرفی شکل ارتباط هم که عوض می شود و دسترسی آسان باعث میشود رفته رفته جای وبلاگ

خوانی و وبلاگ نویسی را بگیرد و اوتومات وبلاگ هامون مهجور میشه...که اینو  دوست ندارم..

حالا معایب دیگرش بماند...

این روزا همینطوریش که به وبلاگ دوستان سر میزنم میبینم آمار دیدگاها پایین اومده ..

نمیدانم وبلاگ خوانی از مد افتاده؟

یا بی محتوا به نظر میرسند ..

شاید بروز و تنوع شبکه اجتماعی باعث این رکود شده...

نمیتوان جذابیت ها را منکر شد از طرفی دانش و مهارت روز هم است اما خوب است که فقط

کارکرد سرگرم کننده نداشته باشند...و در کنارش نیاز و تاثیر مفید آن را هم سنجید.

در مقایسه با شبکه های اجتماعی من هنوزم وبلاگ نویسی را ترجیح می دهم.که برای من

حکم یه دوست و محرم به حساب می اومد..

نوشتن را دوست داشتم و وبلاگ نویسی فضایی ایجاد کرده بود که آنچه از ذهن و دلم میگذرد

را بنویسم و ضمن تمرین نوشتن ، مهارت انتقال ذهنیاتم بالا می رفت.شاید فلسفه عمیقی نخواهد

اما در گذر زمان اسباب رشد میشود فرصتی برای تفکر دوباره و تلنگری برای دقت کردن و تنظیم

زاویه ی دید است.و آهسته آهسته نگاه و شخصیت ما هم تغییر کند حتی اگر روزمره نگاری باشد

اما قطعا موجب شکوفایی میشود.